تلخی با طعم امید/ گفت‌وگو با ساسان سالور، تهیه‌کننده «سه کام حبس»
تاریخ انتشار: ۳۰ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۵۶۵۶۳۰
این فیلم درام که از جامانده‌های سی و هشتمین جشنواره فجر است داستان زندگی مجتبی و نسیم با بازی محسن تنابنده و پریناز ایزدیار و گرفتار شدن آنها در معضل اعتیاد را روایت میکند.
«سه کام حبس» در دوره سی و هشتم نامزد دریافت چهار سیمرغ شد و همچنین توانست ۶جایزه از جشنواره‌های جهانی کسب کند. این فیلم اگرچه راوی داستانی تلخ و هشداردهنده است اما بر اساس آنچه تهیه‌کننده‌اش می‌گوید بازتابی از واقعیت‌هاست و تلنگری برای جامعه خواهد بود و صورت مسئله‌ای است که به جای حذف آن باید راه حلی کارآمد برایش یافت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در ادامه با ساسان سالور، تهیه‌کننده «سه کام حبس» درباره این فیلم و انگیزه ساخت آن به گفت‌وگو پرداختیم که مشروح آن پیش روی شماست.
خوشبختانه طلسم اکران این فیلم شکست، اما شما در دولت قبلی و سال ۹۹ هم برای پروانه نمایش فیلم اقدام کردید که ظاهراً با مشکل مواجه شد و مدتی هم درگیر آن بودید.
بله، در دولت قبل چند ماهی درگیر پروانه نمایش بودیم که سرانجام شورا با صدور پروانه موافقت کرد. البته آن زمان به دلیل شیوع کرونا اکران فیلم به تعویق افتاد تا اینکه سال بعد موقعیتی برای نمایش مهیا شد و آماده اکران بودیم که پخش‌کننده به ما گفت فیلم نیاز به بازبینی مجدد دارد؛ یعنی پروانه نمایشی که در دولت قبل صادر شده بود اعتبار نداشت و دولت جدید گفت ما هم باید نظارت‌هایی روی فیلم داشته باشیم.
مانند اتفاقی که برای خیلی از فیلم‌های دارای پروانه نمایش افتاده و ناچار به گرفتن مجدد پروانه نمایش شده‌اند.
بله دقیقاً، این مسئله برای فیلم‌های زیادی اتفاق افتاد و فیلم ما هم مستثنا نبود و روند دریافت پروانه نمایش را دوباره سپری کردیم که خوشبختانه با ما تعامل کردند و توانستیم پروانه نمایش را بگیریم.
آیا فیلم نسبت به نسخه جشنواره تغییر کرده است؟
به هر حال تغییراتی دارد اما سعی کردیم این تغییرات طوری باشد که به اصل داستان آسیب نزند. البته بحثی هم مطرح بود که یکی دو سکانس مهم و بسیار حیاتی از فیلم خارج شود، اما با توجه به اینکه اساس قصه را در برمی‌گرفت و نبودش برای داستان مشکل ایجاد می‌کرد، با تعامل این سکانس‌ها را به صورت تعدیل شده در فیلم نگه داشتیم.
تمرکز اصلی «سه کام حبس» روی خانواده و اعتیاد است اما حضور پلیس یا نهادهای مرتبط در آن کمرنگ است جز دو سه سکانس که احتمالاً همین مسئله تا حدودی انتقادبرانگیز هم شد.
به نظرم مشکل اصلی دوستان در وزارت ارشاد این است که هر فیلمی را با تأکید بر جزئیات نگاه می‌کنند، در حالی که باید مسئله اصلی این باشد که این فیلم قرار است چه بگوید. «سه کام حبس» معضلی را مطرح میکند که بنیان یک خانواده ممکن است با اشتباه یک نفر از هم پاشیده شود.
به نظر شما این جنبه تذکر دادن به آدم‌ها تأثیر بیشتری ندارد؟ تذکر به همان‌هایی که می‌خواهند یک‌شبه پولدار شوند. اگر از این زاویه نگاه کنیم یک پیام مهم دارد، اما متأسفانه همیشه صورت مسئله را پاک کرده‌ایم و گاهی منکر می‌شویم چنین معضلاتی در جامعه وجود دارد، تا جایی که برخی می‌گویند مگر مواد مخدر به این شکل خرید و فروش می‌شود؟ در حالی که مواد مخدر به راحتی در پارک‌ها قابل دسترس است. این‌ها همان مواردی است که به ما می‌گوید نمی‌توان صورت مسئله را پاک کرد! وظیفه و رسالت من به عنوان هنرمند نشان دادن واقعیت‌های جامعه است. بله، قبول دارم «سه کام حبس» فیلم تلخی است اما چیزی را بزرگ‌نمایی یا به قول جمله دهن‌پرکنی که چند سال است مد شده، «سیاه‌نمایی» نکرده‌ایم. شاید عده‌ای از همکاران ما شیطنت‌هایی بکنند تا فیلمشان رویکرد جشنواره‌ای داشته باشد اما فیلم‌های من از سال‌های ۸۰ در جشنواره‌های جهانی رفته و رویدادهای مختلف را دیده‌ایم و درگیر جشنواره نیستیم. اتفاقاً من خوشحالم این فیلم برای نخستین بار به همت خانه فیلم یک اکران گسترده و خوب را داخل ایران تجربه میکند و اگر اجازه بدهند پخش خوبی خواهیم داشت اما در مجموع با پاک کردن صورت مسئله نمی‌توان چیزی را حل کرد.
زمان جشنواره هم مهمترین انتقادی که به «سه کام حبس» می‌شد تلخی بیش از حد فیلم بود که حتی آن امیدِ پایانی داستان هم نتوانسته بود از زیر سایه تلخی بیرون بیاید.
وقتی فیلم اجتماعی و مستند ساخته می‌شود داستانش با فیلم‌های شیرین و کمدی متفاوت است. هر تکه از این فیلم براساس واقعیت‌هایی است که وجود دارد. من خاطرم هست در ایام نمایش فیلم در جشنواره فجر در یکی از سینماها، یک خانمی با دیدن پریناز ایزدیار با گریه او را در آغوش گرفت و گفت همین اتفاق مو به مو برای زندگی‌اش افتاده است. ما یک کار فرهنگی و اجتماعی انجام می‌دهیم که به حقیقت نزدیک است. بله اگر ما به صورت اغراق شده به چیزی بپردازیم چنین نقدی وارد است اما اگر کسی به هر بخشی از این فیلم ایرادی وارد میکند من می‌توانم او را به مکان‌هایی ببرم که تمام این سکانس‌ها را به صورت مستند ببیند. تلخی، لازمه این فیلم و داستان است، گرچه ما در فیلم امید هم داریم. تلاشی که «نسیم» میکند تا از اتفاق‌های عجیب و غریبی که برایش افتاده، فاصله بگیرد و از این واقعه اسفبار فرار کند. اگر از این زاویه نگاه کنیم که این فیلم می‌تواند به چند نفر تلنگر بزند که عاقبت اعتیاد و مواد مخدر چیست به نظرم کار خودش را انجام داده است. ما سال‌هاست با وزارت ارشاد این چالش را داریم که فیلم‌ها را به صورت جزئی می‌بینند و از برخی سکانس‌ها تصوراتی دارند که شاید کیلومترها با ذهنیت سازندگان فرق داشته باشد، در حالی که کارکرد سکانس را در کلیت فیلم در نظر نمی‌گیرند و همین نگاه هم به فیلم آسیب می‌زند. مثلاً در همین فیلم به سکانس‌هایی ایراد گرفتند که ما به عنوان سازنده از این نوع برداشت متعجب بودیم که مگر می‌شود فردی از این زاویه هم به ماجرا نگاه کند!
یعنی معتقدید این تلخی قرار است در راستای سازندگی حرکت کند؟
به نظرم به اندازه کافی فیلمِ شیرین ساخته می‌شود و ما هم قصد و غرضی از ساختن فیلم تلخ نداریم و نمی‌خواهیم ناامیدی را تزریق کنیم بلکه یکی از رسالت‌های ما نشان دادن مسائل واقعی اجتماعی است و در «سه کام حبس» هم غیر از واقعیت چیزی نگفته‌ایم. در مقابل مسئولان به عنوان دولتمرد و خادم مردم به فکر سفید کردن این به اصطلاح سیاه‌نمایی‌ها باشند. اگر فیلمساز نکاتی را تذکر می‌دهد آنها هم متقابلاً وظیفه دارند چیزی که ما نشان دادیم را اصلاح کنند. به نظرم اگر ما به عنوان فیلمساز این مسائل را منعکس نکنیم خیانت کرده‌ایم.
شما این فیلم را با ۴ میلیارد تومان ساختید که احتمالاً هزینه‌های خودش را در اکران جبران میکند اما امروز با مشکلاتی که بخش خصوصی در سرمایه‌گذاری فیلم‌های اجتماعی دارد، اگر بخواهید فیلم بسازید شرایط برایتان چگونه خواهد بود؟
اتفاقاً اگر امروز «سه کام حبس» ۲۰ میلیارد تومان بفروشد باز هم ضرر کرده‌ایم. چون آن زمان دلار ۱۰ هزار تومان بوده و هنرپیشه هم دستمزد کمتری داشته اما حالا همه چیز چندین برابر شده و اگر قرار باشد این فیلم امروز ساخته شود قطعاً هزینه تولیدش زیر ۲۰ میلیارد تومان نخواهد بود و همین فیلم باید ۶۰ میلیارد بفروشد که من به عنوان تهیه‌کننده بتوانم ۲۰ میلیاردم را بردارم. متأسفانه فیلم‌سازی بسیار سخت شده و ترغیب سرمایه‌گذار در بخش خصوصی واقعی به ویژه در فیلم‌های اجتماعی کار مشکلی است. البته اینجا روی صحبتم با بخش خصولتی و دولتی نیست اما وقتی سرمایه‌گذار خصوصی دارید مشکلات چندین برابر است؛ تازه پس از اینکه فرد را برای سرمایه‌گذاری مجاب می‌کنید چالش‌ها با وزارت ارشاد شروع می‌شود؛ از صدور پروانه ساخت و نمایش تا ممیزی. به نظرم باید کمی فضا را باز کنیم و افراد متخصص‌تری پای کار بیایند، هر چه فضا محدودتر شود کار سخت‌تر خواهد شد. من معتقدم اگر پلتفرم‌ها نبودند امروز سینما نفس‌های آخرش را کشیده بود. متأسفانه در این سال‌ها سینما و تئاتر بدترین ضربه‌ها را خوردند. پس از کرونا و در التهاب‌های اجتماعی باز هم این سینما بود که دچار بحران شد، در حالی که همه به کسب و کارهایشان می‌پردازند و فقط هنرمندان زیر ذره‌بین هستند.
البته این نوع فیلم‌ها هم مخاطب خاص خودش را دارد. مخاطب ما در سالیان اخیر بسیار باهوش شده و رغبت و علاقه‌اش به فیلم‌هایی است که مبتنی بر واقعیت باشد. مخاطبی که بخواهد بخندد به اندازه کافی فیلم خوشگذرانی و خنده‌دار و پر از شوخی‌های سطح پایین و لودگی وجود دارد و می‌تواند آنها را انتخاب کند.
با احترام به دوستان فیلمسازم اما خیلی از فیلم‌های امروز در حالی که لوباجت هم نیستند و بیگ پروداکشن ساخته می‌شوند اما استانداردهای پرده را ندارند، اما «سه کام حبس» فیلم قابل قبولی است. این فیلم استانداردهای پرده سینما را دارد، بازی‌های درجه یک و کارگردانی خوبی دارد. ضمن اینکه از جشنواره‌های بین‌المللی جوایز متعددی دارد و مخاطب جهانی با آن ارتباط برقرار کرده است.
شما یک زمانی پلتفرم‌ها را رقیب سینما می‌دانستید، اما با توجه به اینکه هر دو بازیگر نقش اول شما در پلتفرم‌ها سریال دارند به نظرتان این خودش می‌تواند عاملی برای ترغیب مخاطبان به تماشای این فیلم شود؟
محسن تنابنده و پریناز ایزدیار هر دو جزو هنرپیشه‌های خوب ما هستند و فکر می‌کنم مخاطب ارتباط خوبی با فیلم برقرار میکند و این هم می‌تواند عاملی برای جذب مخاطب بیشتر باشد. ضمن اینکه تنابنده فیلم «جنگ جهانی سوم» را هم روی پرده دارد که متأسفانه اتفاق بد و ناگواری برایش افتاد و از قاچاق آن بسیار متأثر شدم.
شاید بد نباشد این را هم بگویم فیلم‌هایی که در جشنواره‌های A شرکت می‌کنند توسط پلتفرم‌ها خریداری و در مدت ۶-۵ ماه نمایش داده می‌شوند.
حالا اگر وزارت ارشاد با این فیلم‌ها همکاری داشته باشد و در گرفتن مجوزها مساعدت کند تا زودتر اکران شوند طبعاً چنین اتفاقی برایشان نمی‌افتد اما وقتی فیلم‌ها در آن پلتفرم‌ها پخش می‌شوند اینجا هم قاچاق شده و خسارتش هم متوجه تهیه‌کننده است.
خبرنگار: صبا کریمی
منبع: قدس آنلاین
کلیدواژه: پروانه نمایش وزارت ارشاد تهیه کننده سه کام حبس پلتفرم ها سکانس ها فیلم ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۵۶۵۶۳۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دومی و ششمی تیم‌های ملی امید مردان و زنان در مسابقات شطرنج شهرهای آسیا
تیم‌های ملی امید مردان و زنان ایران در پایان دور نهم مسابقات شطرنج شهرهای آسیا به ترتیب در رده‌های دوم و ششم ایستادند.
به گزارش ایسنا، تیم ملی امید مردان در دور نهم مسابقات شطرنج شهرهای آسیا در خانتی مانسیسک روسیه برابر تیم کشور مغولستان با نتیجه ۴ بر صفر به پیروزی رسید.
تیم مردان ایران در پایان این مسابقات با ۱۶ امتیاز بعد از تیم کشور روسیه در رده دوم قرار گرفت.
تیم ملی امید زنان ایران نیز در دور پایانی مقابل تیم سریلانکا با نتیجه ۱.۵ بر ۲.۵ شکست خورد و با ۹ امتیاز از مجموع ۹ دور در رده ششم مسابقات ایستاد.
در این مسابقات ۱۵ تیم حضور داشتند.
ترکیب تیم ملی امید مردان را بردیا دانشور، سینا موحد، آبتین عطاخان، سیدکیان پورموسوی و مسعود مصدق‌پور و ترکیب تیم ملی امید زنان را آناهیتا زاهدی فر، میترا اصغرزاده، ملیکا محمدی، طناز ازلی و پروا بهزاد نظیف تشکیل دادند.
انتهای پیام
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است